Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 18 rozporządzenia MRPiPS z dnia 30  grudnia 2016r. w świadectwie pracy zamieszcza się informacje o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym.

Informację o zajęciu komorniczym zamieszczamy w ust. 7 świadectwa pracy wraz z:

• oznaczeniem komornika,
• numerem sprawy egzekucyjnej,
• wysokością potrąconych kwot.

Jeżeli wynagrodzenie pracownika jest wolne od potrąceń w przypadku egzekucji niealimentacyjnej w świadectwie pracy pomimo, że nie były potrącane kwoty należy wpisać informację o zajęciu wynagrodzenia a wysokość potrąconych kwot 0 zł.

Poniżej przykładowy zapis w świadectwie pracy o zajęciu wynagrodzenia

Ciągłość zajęcia komorniczego

W razie rozwiązania stosunku pracy z dłużnikiem dotychczasowy pracodawca czyni wzmiankę o zajęciu należności w wydanym dłużnikowi świadectwie pracy, a jeżeli nowy pracodawca dłużnika jest mu znany, przesyła nowemu pracodawcy zawiadomienie komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz powiadamia o tym fakcie komornika i dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne.

Wzór zawiadomienia komornika o zatrudnieniu pracownika, przeciwko któremu było prowadzone postępowanie egzekucyjne u poprzedniego pracodawcy znajdziesz na blogu w zakładce wzory dokumentów

Wzory dokumentów

Zmiana w przepisach która będzie obowiązywała z dniem 1 grudnia 2020r.

Na podstawie ustawy z  dnia 6 grudnia 2018r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy skuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych (Dz. U. poz. 2432) z dniem 1 grudnia 2020r. w art. 282 Kodeksu pracy dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. Kto wbrew obowiązkowi wypłaca wynagrodzenie wyższe niż wynikające z zawartej umowy o pracę, bez dokonania potrąceń na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, pracownikowi będącemu osobą wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów i zalega on ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące

– podlega karze grzywny od 1. 500 zł do 45. 000 zł.”.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy,
• ustawa z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego,
• rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016r. w sprawie świadectwa pracy,