Wynagrodzenie chorobowe przysługuje za czas niezdolności do pracy w roku kalendarzowym za pierwsze 14 albo 33 dni niezdolności do pracy.

Na podstawie art. 92 § 1. Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek:
1) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie w ciągu roku kalendarzowego do:

• 33 dni
• 14 dni w przypadku pracownika który ukończył 50 rok życia. Krótszy 14 dniowy okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego stosujemy od roku następnego po 50 urodzinach pracownika.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia chorobowego, które wypłacane jest ze środków pracodawcy.

Do 182 oraz 270 dniowego okresu zasiłkowego wlicza się okres pobierania wynagrodzenia chorobowego przewidzianego w art. 92 Kodeksu pracy.

Do okresu 33 i 14 dni niezdolności do pracy sumujemy wszystkie niezdolności do pracy powstałe w roku kalendarzowym niezależnie od przerw pomiędzy nimi, rodzaju kodu choroby oraz zamiany pracodawcy.

Przykład

Pracownik zatrudniony na czas określony od 03.02. 2020 do 31.01.2021 uprawniony do 33 dni wynagrodzenia chorobowego był niezdolny do pracy w okresach:

• od 09 do 13 marca 2020 – 5 dni
• od 23 do 30 kwietnia 2020 – 8 dni             
• od 15 do 29 czerwca 2020 – 15 dni
• od 27 do 31 sierpnia 2020 – 5 dni
  Razem: 33 dni
• od 11 do 14 września 2020 za ten okres niezdolności do pracy pracownik uprawniony jest do zasiłku chorobowego.

Poniżej fragment zaświadczenia Z-3 dotyczący informacji o wypłaconych świadczeniach.

Wynagrodzenie chorobowe w zaświadczeniu Z-3 w przypadku zmiany pracodawcy.

Sumujemy wszystkie okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym niezależnie który pracodawca wypłacił wynagrodzenie chorobowe. W przypadku zatrudnienia pracownika w trakcie roku kalendarzowego należy spojrzeć na świadectwo pracy od ostatniego pracodawcy a dokładnie do ust. 6 i pkt 8 i 13 świadectwa pracy gdzie jest informacja o liczbie dni wypłaconego wynagrodzenia chorobowego.

Przykład

Pracownik został zatrudniony na czas określony od 01.04.2020 do 31.12.2020 uprawniony do 33 dni wynagrodzenia chorobowego był niezdolny do pracy w okresach:

• od 23 do 30 kwietnia 2020 – 8 dni             
• od 15 do 29 czerwca 2020 – 15 dni
• od 27 do 31 sierpnia 2020 – 5 dni
  Razem: 28 dni
• od 11 do 14 września 2020 za ten okres niezdolności do pracy pracownik uprawniony jest do zasiłku chorobowego.

U poprzedniego pracodawcy u którego był zatrudniony do 31.03.2020 był niezdolny do pracy w okresie:

• od 09 do 13 marca 2020 – 5 dni

Razem: 28 dni + 5 dni = 33 dni za które pracownikowi zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe.

Poniżej fragmenty świadectwa pracy w którym ujęta została niezdolność do pracy u poprzedniego pracodawcy za które wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe:

Ust. 6 pkt 8 świadectwa pracy

Ust. 6 pkt 13 świadectwa pracy

Poniżej fragment zaświadczenia Z-3 dotyczący informacji o wypłaconych świadczeniach.

W zaświadczeniu Z-3 nie ma miejsca na wpisanie informacji o wypłaconym wynagrodzeniu chorobowym przez poprzedniego pracodawcę, ale możemy tę informację choć nie ma takiego obowiązku zamieścić w uwagach.

Ponowne ustalenie podstawy wymiaru zasiłku w zaświadczeniu Z-3

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
• ustawa z dnia października 2002r o ubezpieczeniu społecznym z tytułu z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015r. w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków,
• ustawa z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy,
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania,
• art. 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.