Pracodawca zatrudniający powyżej 20 pracowników, informuje pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, o:

1. obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy,
2. częstotliwości wypłat wynagrodzenia za pracę,
3. wymiarze przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego,
4. obowiązującej pracownika długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
5. układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty.

Poinformowanie pracownika o pierwszych czterech warunkach pracy może nastąpić poprzez pisemne wskazanie odpowiednich przepisów prawa pracy.

Przykład

1. obowiązującą dobową i tygodniową normę czasu określa art. 129 § 1 K.p.
2. wynagrodzenie wypłacane jest w ostatnim dniu każdego miesiąca, gdy dzień wypłaty wypada w dniu wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu bezpośrednio poprzedzającym ten dzień,
3. wymiar przysługującego urlopu wypoczynkowego określa art. 154 K.p.
4. okres wypowiedzenia zawartej umowy określa  (w zależności od rodzaju umowy):  art. 33 K.p. dla umów zawartych na czas określony; art. 331  K.p. dla umów zawartych na czas zastępstwa; art. 34 K.p. dla umów zawartych na okres próbny; art. 36 dla umów zawartych na czas nieokreślony.

Z kolei pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników jednocześnie nie mający obowiązku ustalenia regulaminu pracy mają obowiązek dodatkowo poinformowania pracowników, o:

1. obowiązującej porze nocnej,
2. terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia,
3. przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności  w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Z powyższego wynika, że obowiązek przekazania pisemnej informacji o warunkach zatrudnienia obejmuje wszystkich pracodawców, a nie tylko pracodawców nie mających obowiązku ustalenia regulaminu. Z tą różnicą, że dla pracodawców zobowiązanych do ustalenia regulaminu pracy informacja zawiera pięć warunków zatrudnienia, a dla pozostałych pracodawców jeszcze trzy dodatkowe warunki zatrudnienia.

Podstawa prawna: art. 29 K.p.