Kiedy zmiana wymiaru czasu pracy nie ma wpływu na podstawę wymiaru zasiłku

Art. 40. W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli:

  • zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub
  • w miesiącach poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, o których mowa w art. 36.

 

Przykład

Pracownik do 31 stycznia 2024r. zatrudniony był na cały etat za wynagrodzeniem określonym w stałej miesięcznej stawce w wysokości 7 000zł, natomiast od 1 lutego 2024r. na pół etatu za wynagrodzeniem określonym w stałej miesięcznej stawce w wysokości 3 500zł. Był niezdolny do pracy w okresie: od 26 stycznia do 4 lutego 2024r. Podstawa wymiaru zasiłku wynosi:

  • podstawę wymiaru zasiłku ustalamy jako średnią z 12 miesięcy poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy (I-XII 2023r.)

 

Zmiana wymiaru czasu pracy nie ma znaczenia ponieważ zmiana ta nie nastąpiła w miesiącu powstania niezdolności do pracy ani w trakcie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy.

 

Art. 43 nie ma zastosowania gdy nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy o którym mowa w art. 40 ustawy zasiłkowej. Art. 43. Podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy.

 

Art. 36.1. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

  1. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące ubezpieczenia.
  2. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku.
  3. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.

 

Podstawa prawna:

  • ustawa z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa
Subskrybuj
Powiadom o
guest
0 komentarzy
najnowszy
najstarszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments