Obowiązek wydania świadectwa pracy uregulowano w przepisach art. 97, 97¹  i 99 k.p.. Kodeksowa regulacja uzupełniana jest przez wydane na podstawie art. 97 § 4 k.p. rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30.12.2016r. w sprawie świadectwa pracy.

Zgodnie z art. 97 § 4. K.p. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową treść świadectwa pracy, sposób i tryb jego wydawania, prostowania i uzupełniania oraz pomocniczy wzór świadectwa pracy, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia właściwej realizacji celów, jakim służą informacje zawarte w świadectwie pracy.

Na podstawie Kodeksu pracy art. 99 § 1. Pracownikowi przysługuje roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracodawcę wskutek niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Warunkiem dochodzenia odszkodowania jest wykazanie związku między pozostawaniem bez pracy a niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy.

Art. 99 § 2. Odszkodowanie, o którym mowa w § 1, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z tego powodu, nie dłuższy niż jednak niż 6 tygodni.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 10.11.1978 r., I PRN 107/78, odszkodowanie z powodu niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy przysługuje pracownikowi tylko wówczas, gdy nie mógł on uzyskać z tego powodu nowej pracy mimo podejmowanych w tym kierunku starań, co sam powinien udowodnić.

Oraz wyrok SN z dnia 13.10.2004r., II PK 36/04, pracownik może na podstawie art. 471 k.c w związku z art. 300 k.p. dochodzić od pracodawcy naprawienia szkody wyrządzonej niewydaniem w terminie lub wydaniem niewłaściwego świadectwa pracy (art. 99 § 1 i 2 k.p.) innej niż utrata zarobków w związku z pozostawaniem bez pracy. Może też dojść do sytuacji, że niewłaściwie wydane świadectwo pracy spowoduje wypłacenie pracownikowi nienależnego świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Wówczas zobowiązanym do naprawienia szkody będzie pracodawca, który świadectwo wydał, a nie pracownik który otrzymał nienależne świadczenie – wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 21 września 2000r., III Aua 499/00.

Podstawa prawna:

• ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy,
• ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.